در وفاى عشق تو مشهور خوبانم چو شمع              شب نشين كوى سربازان و رندانم چو شمع

روز و شب خوابم نمى آيد به چشم غم پرست          بس كه در بيمارى هجر تو گريانم چو شمع

رشته ء صبرم به مقراض غمت ببريده شد              همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع

در ميان آب و آتش همچنان سر گرم تست               اين دل زار نزار اشكبارانم چو شمع

بى جمال عالم آراى تو روزم چون شبست              با كمال عشق تو در عين نقصانم چو شمع

كوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت            تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع

گر كميت اشك گلگونم نبودى گرم رو                   كى شدى روشن به گيتى راز پنهانم چو شمع

همچو صبحم يكنفس باقيست با ديدار تو     چهره بنماد لبرا تا جان بر افشانم چو شمع

در شب هجران مرا پروانه ء وصلى فرست            ورنه از دردت جهانى را بسوزانم چو شمع

سر فرازم كن شبى از وصل خود اى نازنين            تا منور گردد از ديدارت ايوانم چو شمع

آتش مهر ترا حافظ عجب در سر گرفت

آتش دل كى به آب ديده بنشانم چو شمع